FAQ:
Choroba Sinding-Larsen-Johansson
To rodzaj choroby przeciążeniowej. Powoduje dolegliwości bólowe w przedniej części kolana. Występuje u osób młodych, o nie zakończonym wzroście, a dokładniej u których nie doszło jeszcze do skostnienia rzepki. Choroba Sinding-Larsen-Johansson podobna jest do częstszej choroby Osgood-Schlattera. Oba schorzenia dotyczą przyczepu więzadła rzepki do „kości”, w tym przypadku jeszcze nie w pełni „dorosłej”, zawierającej elementy chrzęstne. Choroba ta, obejmuje jednak, przyczep bliższy więzadła rzepki ( przyczep do rzepki), a nie dalszy jak w przypadku ch. Osgood-Schlattera (guzowatości kości piszczelowej).
chorobę Sinding-Larsen-Johansson można zobaczyć na obrazie USG
Objawy choroby
Może dawać objawy zbliżone, jak przy tak zwanym „kolanie skoczka”, czyli tendinopatii więzadła rzepki.
To najczęściej ból w przedniej okolicy kolana. Nasila się w trakcie aktywności, jak i po. Szczególnie nasilony w trakcie ćwiczeń o charakterze dynamicznym np.: wyskoki, bieganie. A także inne rodzaje aktywności wymagające powtarzalnego zgięcia kolan.
Przyczyny
U podłoża schorzenia może leżeć przebyty uraz lub przewlekłe przeciążenie, doprowadzające do uszkodzenia chrzestnego przyczepu więzadła rzepki.
Etapy choroby/stadia zaawansowania
Wyróżniamy trzy etapy:
Etap pierwszy: dolegliwości bólowe występują w trakcie aktywności.
W etapie drugim, dolegliwości utrzymują się również po zaprzestaniu aktywności.
W trzecim etapie występują przewlekłe dolegliwości upośledzające funkcję kończyny.
Objawy przedmiotowe
W badaniu przedmiotowym stwierdzamy:
tkliwość wierzchołka rzepki,
a także obrzęk tej okolicy.
Diagnostyka choroby Sinding-Larsen-Johansson
Na klasycznych Radiogramach (RTG), w projekcji bocznej, może wystąpić zmienione obrys wierzchołka rzepki, pod postacią drobnych osteofitów, zaostrzenia.
Lepszym badaniem może być w tym przypadku badanie USG kolana.
Konsultacja ortopedyczna z badaniem USG.
Pozwoli ona na rozróżnienie podobnych schorzeń takich jak: entezopatia, tendinopatia więzadła rzepki, choroba osgood-schlattera.
W chorobie Sinding-Larsen-Johansson występuje zmieniony obrys przyczepu bliższego więzadła rzepki z towarzyszącą bolesnością okolicy. Niejednokrotnie zwiększone ukrwienie w badaniu Doppler mocy.
leczenie choroby Sinding Larsen Johansson
obejmuje między innymi:
- modyfikacja aktywności, odpoczynek, odciążenie,
- rozciąganie mięśnia czworogłowego,
- ćwiczenia ekscentryczne,
- miejscowe stymulowanie gojenia np: ultradźwięki,
- a także podawanie zastrzyku z osocza bogatopłytkowego.
W trudnych przypadkach, nie poddający się leczeniu, konieczna może okazać się operacja.
Powrót do pełnej aktywności po chorobie Sinding-Larsen-Johansson może trwać kilka miesięcy.
Michał Bartoszewicz – ZnanyLekarz.pl